Θα ήθελα να είμαι, να είναι, να είμαστε...

I cheated myself

Like I knew I would

I told ya, I was trouble

You know that I'm no good

(του τα έλεγε η Amy, αλλά και αυτός τίποτις, ουγκ.. ακούστε εν παραλλήλω το mp3 από τα αριστερά σας..)

(Εναλλακτικός τίτλος του Post : "Αηδιάζω με τον εαυτό μου από ενοχές ώρες - ώρες")

-------------------------->>>>>>>

Δεν θα έλεγα ότι είμαι αυτό που λένε "ενσυνείδητος" πολίτης, μάλλον τείνω προς το αντίθετο και αυτό δεν είναι προς τιμή μου. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με το αν, τουλάχιστον σε επίπεδο μυαλού, μπορώ να κάνω τις σκέψεις ενός ενσυνείδητου πολίτη (κάτι το οποίο όμως απέχει πολύ από την ουσία, που είναι οι πράξεις, βεβαίως βεβαίως).

Ο μετανάστης της φωτογραφίας φορούσε αυτή την μπλούζα μάλλον γιατί απλά δεν έχει να επιλέξει και ανάμεσα σε πολλές. Προφανώς και δεν ήθελε να δηλώσει κάτι. Αλλά, στα πρώτα δευτερόλεπτα που το είδα ένιωσα σα να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Σαν μια πραγματική δήλωση:
"Επιβίωσα όλων, έφτασα εδώ και συνεχίζω να δίνω τη μάχη μου."

Δεν τους σκεφτόμαστε καθόλου, είναι η δική τους ζωή, ο δικός τους κόσμος. Και δεν έχουμε χρόνο για ένα κόσμο σαν το δικό τους, έτσι δεν είναι;

Μόνο που η αλήθεια είναι πως είναι απλά η δική τους τύχη στη ζωή. Τύχη και ατυχία.. Άρα; Ακούγεται απλό και χιλιοειπωμένο, αλλά "άρα, θα μπορούσες να είσαι εσύ, εγώ, όλοι μας στη θέση τους". Αν ανακατέψεις λίγη στατιστική, λίγες πιθανότητες, μερικά ταξίδια και μερικά κορμιά που κάπου συναντήθηκαν τελικά...

Δεν είναι κατώτεροι μας, είναι πιο άτυχοι από μας και αυτό σημαίνει πως επειδή επιβιώνουν, καλώς ή κακώς, μέσα στην ατυχία τους, είναι κατά πολύ ανώτεροι μας. Δεν τη διάλεξαν, αυτή τη ζωή τους έδωσαν και με αυτή πορεύονται. Αλλά αυτό μάλλον ποτέ δε θα το καταλάβουμε πραγματικά, ή μάλλον θα εθελοτυφλούμε αιωνίως μη θέλοντας να χαλάσουμε την ηρεμία (βόλεμα) και τη λάμψη (ματαιότητα) της καθημερινότητας μας. Θα συνεχίσουν να παραμένουν τα εμπόδια που θέλουμε να προσπεράσουμε στο δρόμο χωρίς να μας ακουμπήσουν γιατί θα μας βρωμίσουν...

Καλά τα λέω ε, μπορεί να γίνομαι και ενσυνείδητος πολίτης σιγά - σιγά, αλλά δεν έχω άλλο χρόνο τώρα, πρέπει να πάω και για ψώνια... (το αίσχος μας)