Tuesday, May 29, 2007

Hot Dog



Δεν ξέρω τι έγινε..


Ξύπνησα και δεν ένιωθα καλά.. Να πεις πως δεν είχα οργανωθεί καλά, ε όχι.


Φρόντισα να βρω ένα ήσυχο μέρος. Τέτοιο, ώστε να ξέρω οτι δε θα με χτυπήσει ο ήλιος μόλις ξημερώσει.


Κοίταξα κιόλας να κόβει μπας και έπιανε κανάς βοριάς.. τι διάολο..


Όταν ξύπνησα, είχα πιαστεί εντελώς.


Καθόλου, μα καθόλου, δεν ξεκουράστηκα χτες βράδυ... ενώ κοιμήθηκα τουλάχιστον 10 ώρες..





Τι να πήγε στραβά χτες βράδυ;;;











Ανεπίσημη εκδοχή Β(ου):
"Μα που πήγε;; Όλο το βράδυ τον περιμένω τον παλιαλήτη! Εντάξει, μπορεί και να με πήρε ο ύπνος για καμιά ώρα αλλά ας μου έριχνε ένα χαστούκι. Πείσμωσα τώρα. Θα κάτσω έτσι εδώ όλοι την υπόλοιπη μέρα. Θα κλαίω και θα τον περιμένω με ανοιχτή την.. αγκάλη μου!"

Wednesday, May 23, 2007

Έξω; Μπα, θα κάτσω μέσα να ακούσω Φοίβο

yoreekas ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

Λοιπόν, βροχή και σήμερα και νομίζω είναι η ευκαιρία μου να μιλήσω για κάτι που αγαπώ πολύ και ταιριάζει στον περίεργο αυτό καιρό.
Ο Φοίβος (ο Δεληβοριάς, εννοείται) έβγαλε καινούριο δίσκο. Και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.


Το καινούργιο cd λέγεται "Έξω" και είναι αλλιώς από τον προηγούμενο θεϊκό "Καθρέφτη" (εδώ μπορείτε να ακούσετε δείγματα από τον Καθρέφτη).

Δεν το έχω ακούσει αρκετά ακόμα ώστε να κρίνω αντικειμενικά αλλά ήδη μπορώ να πω κάποιες πρώτες εντυπώσεις για κάποια κομμάτια:

Αδιάκοπα (Νο 2): Ρομαντικό, τζαζοκομμάτι… Θαλασσινό, με φιλιά, ήλιους, μέλια και γλυκόλογα αναπόλησης της απόλυτης αγάπης… Αρχίσαμε λέω. Χώμα έγινα.

Ο προορισμός (Νο 4): Απαλό κομμάτι, κλασσικός Φοίβος. Μου θύμισε το στυλ και τη διάθεση του «Καθρέφτη». Τόσο απλά, τόσο καλά. Έχει και ένα πιανάκι σε μια φάση που θυμίζει πολύ 80ila αλλά του πάει.

Το σουξέ της Έλσας (Νο 5):Πάρα παρά πάρα πολύ καλό. Χαρούμενο, καλοκαιρινό, ότι πρέπει για να χορέψεις. Πάρτε στίχο:

«Τρέμε Χατζηγιάννη κανένα απ’ τα σουξέ σου δε με φτάνει.
Ως εδώ Τσαλίκη, για σένα ήρθε τώρα η Θεία Δίκη.
Φέτος θυμηθείτε, το καλοκαίρι σκούρα θα τα βρείτε.
Στα κλάμπ συνέχεια θα χορεύουν μέσα μ’ αυτό το τραγουδάκι για την Έλσα.
Για την Έλσα


Διάβασα, άκουσα, δε θυμάμαι, ότι η Έλσα είναι μια κολλητή του Φοίβου η οποία του έκανε παράπονα ότι έχει γράψει τραγούδια για τόσες και τόσες και για αυτήν τίποτα. Κωλόφαρδη Έλσα… Ήδη το κομμάτι παίζεται σε κλαμπ στην παραλιακή ε!

Και του χρόνου (Νο 7): Αυτό ξεκινώντας μου θύμισε ενορχήστρωση Φάμελλου. Το κομμάτι έγινε κατά παραγγελία από το σταθμό Μελωδία. Γλυκό, εύχαρο, και μάλλον ο Φοίβος πάει να το κάνει καθεστώς να βγάζει σε κάθε δίσκο του και ένα καινούργιο κομμάτι που αφορά την Πρωτοχρονιά, αλλά με τέτοιο τρόπο που δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα για να μπορούμε να το ακούσουμε!

Κ-13 (Νο 10): Αντιπροσωπευτικό μελαγχολικό τραγούδι του Φοίβου που επικεντρώνεται στην κατηγορία ανθρώπων που είναι μοναχικοί, και περίεργοι για τους άλλους. Ο συγκεκριμένος είναι ο τύπος που νοικιάζει συστηματικά στο βίντεοκλαμπ τα νέα φιλμ της Βίνας της Ασίκη (εξαιρετικά αφιερωμένο στο Fight Back αυτό). Το συγκεκριμένο κομμάτι γράφτηκε πριν από 13 χρόνια. Στο δίσκο αναφέρεται μεταξύ σοβαρού και αστείου οτι "Από τότε η Βίνα Ασίκη έχει σχεδόν εντελώς σταματήσει να εμφανίζεται στις οθόνες μας. Ελπίζουμε να τη βοηθήσουμε να αλλάξει γνώμη."


Το καλοκαίρι θα ρθει (Νο 12): Γλυκό τραγουδάκι, ένιωσα σα να είναι το σάουντρακ του τέλους ενός καλοκαιριού. Που έζησες έναν φανταστικό έρωτα και στην επιστροφή ξεφούσκωσε. Το αποκορύφωμα στο ρεφρέν:

"Κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, και ύστερα πιο δυνατά η μουσική"........


Ότι πρέπει για τέλος.
Η συσκευασία (θα έπρεπε να) περιέχει μέσα και ξυραφάκι (αλήθεια, ας το σκεφτούν για το επόμενο cd).


Όσοι γουστάρουν Φοίβο να γνωρίζουν οτι υπάρχουν δύο site σχετικά με αυτόν, ici et la.
Οι υπόλοιποι, προσπεράστε..

Monday, May 21, 2007

Πάμε Γήπεδο;;;

Ξύπνησα Κυριακή απόγευμα στις 4 και βάλε.. μετά από ξενύχτι στα μπουζούκια.. (not my choice, έφταιγε η εθνική γιορτή Κωσταντίνου και Ελένης Κατακουζηνού).

"Το βράδυ μην κανονίσεις, θα πάμε γήπεδο", μου λέει ο bro.
Του το είχα ζητήσει να πάμε μια φορά και καθώς έχει πάρει διαρκείας, πήραμε και αυτό ενός φίλου του, μάζεψα τα κομμάτια μου και πήγαμεεε!

Μπάσκετ βλέπω από τότε που με θυμάμαι, γιατί ο daddy ήταν πάντοτε άρρωστος Παναθηναϊκός (!Φαναθηναϊκός!), ο αδερφός από κοντά αλλά πιο κόσμια, ε και γω το στραβάδι από πίσω.
Στο γήπεδο όμως είχα να πάω πάρα πολύ καιρό, τουλάχιστον 7 χρόνια. & 7 χρόνια φαγούρα δε λέει!

Τρενάκι (αγαπημένο τρενάκι) και φτάσαμε στο ΟΑΚΑ. Δεν ξέρω για εγκατάλειψη και τέτοια, αλλά αυτός ο χώρος, αυτή η άπλα, σου δημιουργεί ένα φοβερό συναίσθημα.

Το θέμα μας ήταν: Παναθηναϊκός - Πανιώνιος (1ος αγώνας των play off, δεύτερης φάσης, για πρόκριση στον τελικό δηλαδή, αυτά για τους άσχετους).


Πολύ λίγος κόσμος στο γήπεδο, πράγμα απογοητευτικό αν σκεφτείς οτι μιλάμε, με αποδείξεις και τρόπαια, για την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Φαντάσου να ήταν σε περίοδο κακής απόδοσης..

Παρατηρώντας τον Αλβέρτη, τον αρχηγό της ομάδας, συνειδητοποίησα οτι θα ήταν θεός για Θεός. Εννοούσα, να παίξει το Χριστό, βεβαίως βεβαίως.

Το καλύτερο όλων ήταν λίγο πριν αρχίσει το παιχνίδι που ο φωτισμός ήταν πολύ χαμηλός και φωτιζόταν μόνο το κέντρο του γηπέδου. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, πολύ αμερικανιά, σα να είσαι στο NBA.


Και αρχίζει το ματς.. Μου λέει ο bro, "Εδώ μπορείς να βρίσεις όσο θέλεις". Μμμ, τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Η αλήθεια είναι οτι και γω μίλαγα εντελώς ελεύθερα όμως τα μοναδικά που ξεστόμιζα συνέχεια ήταν:

-Ου ρε!
-Ουστουδιούλου (αγαπημένο)
-Στα κεραμίδια (για τα σουτ των αντιπάλων, έκφραση-κατάλοιπο από παρακολούθηση αγώνων με το daddy)
- Τον παλιοηλίθιο..

Όπως πάντα, μετριότατη στη φαντασία...
Οι υπόλοιποι όμως... ωωω τι ρεσιτάλ, άνοιξαν τα .. αυτάκια μου..

Άκουσα τα εξής θεϊκά:
-Πάρτα μωρή ηλιοκαμμένη (προς μαύρο παίκτη της αντίπαλης ομάδας)
- Αφού δεν το αντέχεις ρε. Πήγαινε διακοπές...
- Ω ρε όρθιο κρέας (για ψηλό αποτυχημένο)
- Μπανάνα (σκέτο ξερό. δεν μπόρεσα να καταλάβω τι στο καλό υπονοούσε)

Ένα άλλο αμίμητο γεγονός ήταν ένας τύπος (διαστάσεις Κατέλη) ο οποίος βρισκόταν ακριβώς πίσω από την μπασκέτα, στο επίπεδο του τερέν. Ο εν λόγω κύριος ούρλιαζε κάθε, μα κάθε, φορά που βάραγαν βολές οι παίκτες του Πανιωνίου το παντελώς άσχετο:
ΑΜΥΝΑ, ΑΜΥΝΑ, ΑΜΥΝΑ, ΑΜΥΝΑ! (με ρυθμό)
Ο bro με ενημέρωσε οτι αυτός ήταν ο κύριος Παναγιώτης που λέει το κομμάτι "Κολλημένος με τα Κάτω Πετράλωνα" στο Je t'aime. Δεν τον έχω πάρει χαμπάρι εγώ αυτόν.

Είχαμε επίσης τον ευγενή φίλαθλο.
Ο τύπος της φωτογραφίας από κάτω καθόταν δίπλα μας. Ο αδερφός μου δήλωσε χαρακτηριστικά ότι δεν αντέχει άλλο όλοι οι τρελοί να κάθονται πάντα δίπλα του. Ο συγκεκριμένος κύριος έβριζε αμίμητα. Όπως βρίζει κάθε γνήσιος Έλληνας. Σωστά, πλήρη, με όλες τις χριστοπαναγίες. Με μια διαφορά: έβαζε πάντα, μα πάντα, το χέρι του μπροστά στο στόμα. Λες και ήθελε να βρίσει στα κρυφά ή λες και ήταν στο εργασιακό του περιβάλλον. Μάλλον του έχει μείνει κουσούρι το κρυφό βρισίδι. Ή μπορεί να είχε μικροφωνάκι στο μανίκι και να έκανε αναμετάδοση τις βρισιές (είμαι παρανοϊκή, I know).


Και μην ξεχνιόμαστε, μιας και βρέθηκα σε ανδροκρατούμενο χώρο χτύπησα και μια φωτογραφία από ένα πολύ αξιοπρεπές και προς παραδειγματισμό πατούμενο, που μάλιστα το φορούσε κύριος μεγάλης ηλικίας (τα συγχαρητήρια μου, είστε μπροστά).

Nike αθλητικό, που παρόλο που είχε τη βλακεία-ελατήριο πίσω, κέρδιζε επειδή ήταν πολύ κομψό και λεπτό στο σύνολο του (ειδικά για το χοντροκομμένο στυλ που έχουν συνήθως τα Nike).

Αυτά!

Α, ναι, κερδίσαμε καλέεεε!


Tuesday, May 15, 2007

?Μεγάλα ερωτήματα της ζωής?

Τελικά πολύ μεγάλο ήταν αυτό.... όταν διάβαζα άλλων ήταν πιο εύκολο!

Για όποιον βαριέται να διαβάσει όλο το ερωτηματολόγιο, έκανα το εξής: Συγκεντρωτικά, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το να δω απαντώντας στο ερωτηματολόγιο αυτό τι στο καλό μπορώ να καταλάβω για την πάρτη μου.

Το λοιπόνε, μέσα στο ερωτηματολόγιο ανέφερα ως πράγματα που γουστάρω, με χαρακτηρίζουν ή μου αρέσουν τα ακόλουθα:

Καλή θέληση, Τεμπελιά, μητέρα μου, μεγάλος έρωτα, bloggers , δυνατές καρδιές, γλύκα, σεξουαλικότητα, Φάμελλος, Δεληβοριάς, Μαφάλντα, Αμελί, αδερφός μου, λιλά, πρασινολαχανί, με γουστάρω, Μοχίτο, γαριδάκια, μουσική, χορεύω, φωτογραφία, αφέλεια-ηλιθιότητα (!!!), Αγκαλιά, θεραπεία, Αυτογνωσία, βλακείες (!!!), μικρή.

Επίσης, ανέφερα τις ακόλουθες λέξεις ως πράγματα που αντιπαθώ, σιχαίνομαι και φοβάμαι:

Κακοί, νεύρα, Χριστόδουλος, δούλα, χαζογκόμενες, υποκριτικές συμπεριφορές, υγεία, βλάχες.



Για όσους δε βαριούνται:

1) Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ρθει. Ο Μανώλης τα λέει όλα.

2) Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Οι άλλοι. Κάποιοι κακοί. Πάντως όχι εγώ.

3) Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Ε όλο και καμιά βλακεία θα είπαμε με την παρέα. Που να θυμάμαι τώρα! Α θυμάμαι, χτες βράδυ, πολύ γέλιο έπεσε, και άκουσον άκουσον ήμουν πάλι στο Ηράκλειο..

4) Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Καλή θέληση (για να είμαι καλή).

5) Το βασικό ελάττωμά σας;

Τεμπελιά, τεμπελιά και νεύρα με αυτούς που δε σέβονται το ότι είμαι ΤΕΜΠΕΛΑ.

6) Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Προσπαθώ να τα ζυγίζω. Ελπίζω σε αυτά που πρέπει. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και να μη δείχνω.

7) Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Με την ιστορία χάλια τα πήγαινα.. Μπορώ να πω όμως ότι με απωθεί ο Χριστόδουλος (μελλοντική ιστορική προσωπικότητα ε;).

8) Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;

Η μητέρα μου. Όλες οι νοικοκυρές και γενικά οι γυναίκες που εξακολουθούν να υπηρετούν την εικόνα της τέλειας γυναίκας (δούλα, γκόμενα, εργαζόμενη, μάνα).

9) Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Με ένα μεγάλο έρωτα, οπουδήποτε.

10) Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Not my field. Δε διαβάζω όσο θα έπρεπε και ότι διαβάζω δεν θυμάμαι ποιανού είναι… και δε λέω οι bloggers; (λίγο γλειψιματάκι κανέναν δε χάλασε). Αυτούς τουλάχιστον τους θυμάμαι!

11) Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

Λατρεύω τις δυνατές καρδιές.

12) ... και σε μια γυναίκα;

Τη γλύκα και την σεξουαλικότητα σε ένα πακέτο (για το σπίτι).

13) Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Φάμελλος και Δεληβοριάς (ακούω το καινούργιο του τώρα, θα σας πρήξω) αν είναι να μιλήσουμε για Ελλαδίτσα. Γιατί για ξενόφερτους άστο, δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ, κολλάει ο εγκέφαλος.

14) Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;

Δεν μπορώ να σφυρίξω γαμώ τη μου, δεν τα καταφέρνω. Εξάλλου έχει πολύ φασαρία με τα νερά, δε με ακούω και δε λέει έτσι, να γουστάρουμε!

15) Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

Μαφάλντα, είμαι και πολύ κυνική μιλάμε.

16) Η ταινία που σας σημάδεψε;

Αμελί, είμαι και πολύ ονειροπόλα μιλάμε.

17) Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Θα ήθελα να γίνει ο αδερφός μου! Ή έστω εγώ!

18) Το αγαπημένο σας χρώμα;

Είμαι διχασμένη ανάμεσα στο λιλά και το πρασινολαχανί.

19) Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Το ότι τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Νομίζω με γουστάρω δηλαδή.

20) Το αγαπημένο σας ποτό;

Θα καταλήξω στο Μοχίτο. Μου αρέσει και το μαρτίνι με σπράιτ και γρενανδίνη που είναι ένα από τα γλυκά ποτά που πίνω για τα οποία με κράζει κολλητός οτι αυτά τα πίνουν μόνο οι χαζογκόμενες. Ου ρε!

21) Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Που δεν τολμώ τόσο όσο θα με ήθελα να τολμώ σε ορισμένα θέματα. Α, επίσης που έφαγα πάρα πολλά γαριδάκια μικρή (ακόμα τρώω, άρα μάλλον δε μετάνιωσα και τόσο, ωραία τα πέρασα).

22) Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;

Τις υποκριτικές συμπεριφορές.

23) Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Μουσική, μουσική, μουσική (και χορεύω ακούγοντας ε). Βγάζω και καμιά φωτογραφία που και που (φου και φου ;-)

24) Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Μήπως χάσω την αφέλεια σε βαθμό ηλιθιότητας που με χαρακτηρίζει ώρες - ώρες. Σοβαρά τώρα, εννοείται η υγεία. Τρέμω.


25) Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

Όταν θέλω να τεμπελιάσω αλλά και να μη φανώ τεμπέλα νομίζω. Δεν το επιλέγω, γίνεται ασυναίσθητα. Άρα, μάλλον για ασήμαντα πράγματα.

26) Ποιο είναι το μότο σας;

Αυτή την περίοδο: «Τι μας πέρασες; Τίποτα βλάχες;»

27) Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Αγκαλιά, αγκαλιά εννοείται.

28) Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

Καταρχήν, θα του έριχνα ένα περιπαιχτικό χτυπηματάκι στην πλάτη και θα του έλεγα: "Ώστε υπάρχεις τελικά ε;;;» Μετά θα ρωτούσα αν με σκεφτόταν καθόλου όταν με στενοχωρούσε και τι στο διάολο είχε κατά νου. Και επίσης, αν τελικά έχουν επικοινωνία με το διάολο.

29) Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

Είμαι σε θεραπεία, το ξέρετε! Αυτό είναι ερώτηση τεστ για να φανεί πόσο καλά τα πάω. Όπως βλέπετε η συνεδρία «Αυτογνωσία: Ο εαυτός σας, αυτός ο άγνωστος» πήγε πολύ καλά!

30) Τι σου λείπει περισσότερο;

Το ότι οι βλακείες που (μπορεί, λέμε τώρα, να) έλεγα παλιά δικαιολογούνταν από το γεγονός οτι ήμουν μικρή. Πλέον...

Ευχαριστώ την Ερσούλα για την πρόσκληση και να καλέσω να μας απαντήσουν σε αυτά τα κεφαλαιώδη ερωτήματα ζωής και θανάτου την Τρίλιαν, την allitnil, τον Spyro, τον Νικόλα, και τον Yoreeka (και μη μας κάνεις το δύσκολο, σφίξου).

Monday, May 14, 2007

Νέο Ηράκλειο colors

Πως λένε "Σε αρμονία με τη φύση"....
Εδώ βρεθήκαμε σε αρμονία με τις στυλιστικές επιλογές του δήμου Νέου Ηρακλείου.

Tip 1: Όχι, δε μου έκατσε άγνωστη ηθελημένα, η κοπέλα δεν είναι άγνωστη, είναι κολλητή μου.
Tip 2: Την επόμενη φορά θα την βαλω να φορέσει και γκρί ολόσωμη στολή να μη φαίνεται!

Friday, May 11, 2007

Last summer I gave you my heart

Αυτή η φωτό είναι από πέρυσι σε ένα από τα γνωστά καταστήματα που άμα μπει γυναίκα θα κάτσει στάνταρ 45 λεπτό. Αποδεικνύεται οτι σε όλες τις φυλές και όλα τα έθνη κάποια πράγματα παραμένουν ίδια. Οι γυναίκες ψωνίζουν , οι άντρες κοιμούνται.

Εδώ έχουμε έναν κύριο σε κατάστημα επί της Ερμού. Θυμάμαι σοκαρίστηκα όταν το είδα, καθόλου δε με άρεσε, αλλά οφείλω να ομολογήσω οτί τουλάχιστον ήταν φουτουριστικό.. Θα μου πείτε, ρε Gogo, Μύκονο δεν έχεις πάει;;;;

Πλησιάζει το καλοκαιράκι και τι θα δουν τα μάτια μας και φέτος.

Monday, May 7, 2007

Stylish Athens (where do we go?)

  1. Πολύ σέξυ η νεαρά (στο σώμα και το χρώμα) αλλά για να την "ξετυλίξεις" και να τη "φας" θες την ώρα σου.. και αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να αργούν νομίζω!
  2. Τα μεγέθη είναι σχετικά στη ζωή, να το ξέρετε! Ακόμα και ο πύργος του Άιφελ χωρά στο νυχάκι σας.
  3. Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν το πίστευα. Με τις παραμάνες... Μου θύμισε το αρνί στη σούβλα το Πάσχα.. Και μετά σκέφτηκα μήπως δεν είχε λεφτά και επειδή είναι στη μόδα τα παντελόνια - σωλήνας προσπάθησε να σημαζέψει το παλιό τζιν - καμπάνα... Καλή η ιδέα αλλά έστω από μέσα φιλενάδααααα!
  4. Κρατώ για το τέλος πάντα το καλύτερο μου. Κολλητό, ταμτελένιο (που έλεγε και η γιαγιά) σιθρού φορεματάκι σε "αχόρταγο" κορμί. Γόβα έτοιμη να εκραγεί με τα δάχτυλα να ξεχυλίζουν. Τσάντα - κολάζ, απομεινάρι από στολή των αποκριών. Φόραγε στρίνγκ, δυστυχώς. Και σουτιέν, ευτυχώς. Στο περίπτερο αγόρασε τεράστιο άσπρο πύραυλο παγωτό τον οποίο και έφαγε ξεδιάντροπα. ΙΙΙΙΟΥ

(κάνετε το κλικ, όλα έρχονται πιο κοντά, καλά και κυριολεκτικά και μεταφορικά τώρα που το σκέφτομαι)