Αντίστροφη μέτρηση

Τα σημάδια το δείχνουν, έχουμε αρχίσει να αποτρελαινόμαστε.

Φοράμε ότι να ναι.

Έλεος πια με τα μαύρα κολάν μαζι με αρκουδιάρικες μπότες. Και είπαμε, φορέστε τη δική σας κορδέλα, αλλά μια, όχι δέκα… Δεν έχει καν πλάκα.

Σκαρφιζόμαστε τα πάντα για να πουλήσουμε.

Αυτή είναι η επωνυμία και το σλόγκαν μαγαζιού που πουλάει ρούχα στην Ευαγγελιστρίας (ανεβαίνοντας από Μοναστηράκι προς Ομόνοια, στο δεξί σας χέρι). Και δεν πουλάει μαύρα ρούχα για κηδείες (μόνο έτσι θα το δικαιολογούσα).


Πολλαπλασιάζονται οι γιαγιάδες τύπου «Θεοπούλα».

Τις βλέπω. Είναι και οι δύο απίστευτα περιποιημένες. Με τα φουλάρια τους, τα σκουλαρίκια τους, τα κραγιόν τους και τα μαλλιά τύπου τσάρλεστον, με τα απαραίτητα κυματάκια. Υπέροχες αλλά αλλοπαρμένες, σκέφτομαι πως είναι πανεύκολος στόχος για κλέφτες, για πλάκα τράβαγα τσάντες…

Βιαζόμαστε, κάνουμε πατάτες και μετά την κάνουμε.

Χτες το βράδυ, βγαίνοντας ένας ένοικος από το γκαράζ της πολυκατοικίας με όπισθεν, την πήρε και έφυγε… Δηλαδή βασικά, τη λύγισε 30 μοίρες (σε κάτοψη, βάλτε λίγο τη γεωμετρία να δουλέψει σε συνδυασμό με τη φωτό). Βιαζόταν να πάει για δουλειά όμως και άφησε πίσω του τους 3-4 συνήθως δραστήριους – ανακατωσούρες να τρώγονται για το «γιατί και πως και ποιος θα την πληρώσει και το έχει ξανακάνει αυτό… μπλα μπλα..». Εγώ βεβαίως έκανα μόνο το ρεπορτάζ από το μπαλκόνι, άνετη και αμέριμνη…
(Εγώ μάλλον είμαι η άλλη απαίσια κατηγορία Κόψτε το λαιμό σας, έχω τα δικά μου προβλήματα.)