Είμαι ευτυχισμένη...

Tέλοσπαντων εγώ δε φεύγω από την Αθήνα. Γιατί μπορώ να πάω ένα βράδυ στο Ηρώδειο.
Να με κατακλύσει το μπεζ της αρχαίας πέτρας.
Μπορώ εγώ η κατατρεγμένη νεοελληνίδα του 2008 να νιώσω περήφανη σαν αρχαία Ελληνίδα.

Μπορώ να δω τη Λένα Πλάτωνος και την Έλλη Πασπαλά, το Βασιλικό και τον Κωνσταντίνο Βήτα...
Και μπορώ να απορήσω πως κάποιοι άνθρωποι πορεύονται θαρραλέα και καινοτόμα και να τολμήσω να ονειρευτώ πως μπορεί να το κάνω και εγώ και αυτό.

Τρεις φορές τραγούδησε η Λένα Πλάτωνος την "Πρωτομαγιά" της φωνάζοντας:
"Είμαι Ευτυχισμένη!"
Απίστευτη ποπιά που αποδεικνύει οτι τελικά η Ελλάδα δεν είναι μόνο ποπ Χατζηγιάννης.
ps. Live ήταν πολύ πιο δυνατό!

πρωτομαγιά - λένα ...

Και μπορώ να είμαι σπίτι μου 12 η ώρα γεμάτη για μια δύσκολη μέρα στη δουλειά την επομένη.
Μένω Ελλάδα :)
Και τα στυλιστικά μας, όπως πάντα:

Έξαλλο αρχαίο γκομενάκι.

Στυλάτη κυρία, στυλάτος κύριος.

Βγαίνεις κερδισμένος από το μπλογκάρισμα!

Να, εγώ κέρδισα μια ωραιότατη τσαντούλα για λάπτοπ!

Κάντε και σεις, κάνει καλό!
Ευχαριστώ πολύ, tres sic!

Αλά Γκάζι!

Καλοκαιρινό δωράκι για τα αντράκια της μπλογκόσφαιρας!

Στην άκρη του Ουρανού...

..υπάρχει το ΣΙΝΕ ΝΙΚΑΙΑ και είναι σαν βγαλμένο από παλιά ελληνική ταινία. Με λουλούδια, πράσινο, νερά να τρέχουν στην πλατεία, παιδάκια να τρέχουν, κόσμο στα τραπεζάκια, κίτρινες καρέκλες, ντάκο και κρασί στο τραπεζάκι την ώρα που βλέπεις μια (ωραία) ταινία και εισιτήριο 5 ευρώ (3 ευρώ φοιτητικό!).

Ο περιποιημένος οικοδεσπότης του σινεμά έμοιαζε να είναι επηρεασμένος από τον Dali!

Ήπια έναν πολύ έμπειρο/μπόμπα χυμό που πήρα από το μαγαζάκι-καφέ έξω από το σινεμά στην πλατεία. Σταφύλι - ρόδι, σκέτος δυναμίτης!

Και είδα μια υπέροχη ταινία που είχε βγεί χειμώνα. "Η άκρη του Ουρανού" από Φατίχ Ακίμ, με όμορφες ανατολίτικες μουσικές, σύγχρονο θέμα με πολιτικές, κοινωνικές και προσωπικές αναφορές, ωραίες φυσιογνωμίες, πολύ όμορφες ερμηνείες και ένα πολύ σωστό τέλος για να κλείσει όμορφα η βραδιά σου.

Αν προλάβετε, δοκιμάστε αυτό το πακέτο διασκέδασης και θα με θυμηθείτε!

:)

Σαν παλιό καλό σινεμά!

Ο καθένας τον πόνο του...