ΜΠΑΝΑΚΙ ΜΑΝΑΚΙ

Γιαγιά ρέιβερ, το ξέρω πλέον, με έχεις πάρει χαμπάρι, εμένα και την εμμονή μου.

Ναι, το θαυμασμό μου προς το γούστο σου και τη νεανικότητα της εμφάνισης σου!

Πας να με τρελάνεις! Έκανες νέα εμφάνιση - τομή, και σε άκουσα να μιλάς για σκληρούς δίσκους και επεξεργαστές!!!

Και τώρα δε θα μπορώ να ευχαριστηθώ τις διακοπές μου. Θα έχω συνέχεια άγχος μη χάσω την καινούργια σου νεωτεριστική εμφάνιση!

Σε παρακαλώ, γιαγιά ρέιβερ, να με συμπαθάς, αλλά περίμενε να γυρίσω και μετά βάλε τα καινούργια διαμάντια της συλλογής σου από αθλητικά παπούτσια!

Να με συμπαθάς, αλλά το χω ανάγκη πολύ, το θέλω, το θέλω, το θέλω να πάγω (και πάγο) διακοπές!

Σε φιλώ γιαγιά ρέιβερ, και να μου προσέχεις ε! 'Oλο το χειμώνα στα Εξάρχεια μαζί θα τον περάσουμε!

ΦΙΛΙΑΑΑΑΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΠΑΝΙΑΑΑΑ

Synch Fest 22_7

Πήγα synch την Κυριακή και ξέρω ξέρω, αν σας μιλήσω για άλλη μια συναυλία θα κάνετε εμετό! Αλλά οκ, για κανά μήνα περίπου θα ησυχάσετε από αυτά από μένα τουλάχιστον!


Σα πρώτο σχόλιο να πω οτι ήταν πάρα πολυ όμορφη η αίσθηση του να διασχίζεις σοκάκια σε ένα πολύ industrial αισθητικής χώρο, σα να είσαι σε νησάκι στις Κυκλάδες (σας έρχομαιιιι), και να σκας σε διάφορες μουσικές σκηνές. Να μπαίνεις σε κλειστούς χώρους και να γίνεται λε πανίκ, σα σε κλαμπ, ενώ έξω είναι μέρα. Η Τεχνόπολις είναι μια χαρά για τέτοια event.

Επίσης, τη μια μόνο μέρα που πήγα όλα φάνηκαν να δουλεύουν ρολόι. Και αυτό αξίζει να το αναφέρει κανείς. Κανένα παρατράγουδο, παρά τα πάμπολλα stages, ενώ τα συγκροτήματα σκάγανε στην ώρα τους και σε ανύποπτη στιγμή.

Καταρχάς είδα !!! Ναι σας λέω, είδα !!!! Τι;; Τι είδα;;; Μα τους !!! Διαβάζεται "Chk Chk Chk" (Τσκ τσκ τσκ) και γενικά είχα ακούσει κομμάτια μόνο από το κουλό site τους. Ήταν απλά φανταστικένιοι. Δυο τραγουδιστές: μια μαύρη - μπόμπα (kinder έκπληξη) με τρομερή φωνή και έναν άλλο που είχε τρομερή σκηνική παρουσία, κάτι φιγούρες πολύ τρελιάρικες, τις ξεπατίκωσα να τις κάνω τώρα στις διακοπές να γελάμε. Δεν χρειαζόταν να ξέρεις κανένα κομμάτι, πολύ ξεσηκωτικοί. Άκου αυτό και αυτό αν κάνεις κέφι.

Επίσης είδα Fisherspooner. Τι να πω, πολύ όργιο το συγκρότημα, τίποτα το συνταρακτικό πέρα από τα μπούτια του τραγουδιστή και 2 χιτ που έπαιξαν προς το τέλος. Είχαν και μια ομάδα χορού να τους συνοδεύει στη σκηνή, με κάτι κολάν που έφταναν μέχρι το λαιμό.. πολύ σέξυ.. αυτό το θέμα με το χορό πάνω στη σκηνή, δεν ξέρω, θέλει προσοχή, είναι ικανό να καταστρέψει ένα συγκρότημα. Δηλαδή οκ, γινόταν βαβούρα και αυτό ήταν αν μια τι άλλο καλό από άποψης ενέργειας, αλλά όχι και να νομίζεις οτι είσαι σε τσίρκο..

Και από κόσμο, ήταν φουλ γεμάτο με ατομάκια, δε πήγαινε άλλο δηλαδή! Πολύ ψαγμένες γκόμενες, άλλες με patchwork ζώνες, άλλες με πιστόλια (!) στις γάμπες, άλλες αμαζόνες, άλλες με σέξυ ψηλοτάκουνα πέδιλα. Οτι γουσταίρνει η ψυχή του καθενός.

Τοπ οφ δε τοπ εμφανίσεις: Ο νεαρός και η νεαρά. Μάλιστα βρίσκονταν πολύ κοντά στο χώρο, αλλά νομίζω σε διαφορετικές παρέες. Δεν ξέρω τι σκέφτηκαν όταν αντίκρισαν ο ένας τον άλλο. Μίσος ή έρωτα; Ειδικά η κοπέλα, τι να πω.. Το κολάν αυτό, ούτε τις απόκριες δε θα το έβαζα, ακόμα και αν το θέμα ήταν "όστρακα και αστερίες" και μου έδιναν και δώρο 100 ευρώ..

Το τιγρέ αντρικό παπούτσι συνελήφθη εν αγνοία μου, το είδα μετά.. Σας λέω είχε πολύ πράμα!

Και τέλος, άκουσα το live του LarryGus στο Synch, στον M.Hulot, και σκυλοζήλεψα! Πρέπει να ήταν πολύ τέλεια! Κατεβάστε το, θα εντυπωσιαστείτε!

Oustoudioulou reee Beastie Boyss

Γενικά είμαι πολύ της άποψης οτι το θέμα είναι να έχεις τα αρχ.., τις αρχές εννοώ, που πρέπει, είτε μιλάμε για έναν άνθρωπο είτε για ένα συγκρότημα είτε για ένα θεσμό είτε οτιδήποτε.

Και για μένα οι Beasties δεν τα είχαν στο Ejekt. Αλλιώς θα καθόντουσαν 5 λεπτά ακόμα θα μας έλεγαν και ένα από τα 2 τραγούδια για τα οποία ήρθε το 80% στη συναυλία τους και τώρα θα ήμασταν όλοι κομπλέ.

ΑΛΛΑ, δεν πειράζει.

Γιατί ο βλάχος ο έλληνας θα την βρει τη λύση του. Και γω τη βρήκα!



Playground live @ Lazy 20_7_2007

Δεν είχα πάει, αλλά τα σπάσανε έτσι!! Την επόμενη φορά όλοι εκεί!

Ου ρε Μπίστις, ου!!! Ο βλάχος είναι αλλιώς!

"Τα σκίτσα του bro"

Ελπίζω να μπορώ να σας ανεβάζω συχνά, εφόσον μου ετοιμάζει σκίτσα. Και ελπίζω να σας αρέσουν!

Senorita???

Πάει και αυτό. Και το λέω με την έννοια του οτι τα καταφέραμε. Χωρίς (πολλά) καραγκιοζιλίκια και ευτράπελα. Δώσαμε μια πολύ καλή εικόνα ως κοινό στη χτεσινή συναυλία των James.

Η σκηνή που είχε στηθεί.

Η Tori Amos, εμφανίστηκε μέσα στη ζέστη, παρόλα αυτά ήταν απλά συγκλονιστική. Δεν την είχα σε καμία υπόληψη, τη θεωρούσα βαρετή, ωστόσο όσο την έβλεπα live θυμάμαι οτι είχε κολλήσει η λέξη "εμπνευσμένη" στο μυαλό μου. Φοβερή σκηνική παρουσία παρά το οτι ήταν συνέχεια στο πιάνο, απίστευτη φωνή και πραγματικά είναι απορίας άξιο τι είχαν κατά νου οι διοργανωτές όταν αποφάσιζαν να τη βγάλουν να τραγουδήσει στις 7 το απόγευμα ντάλα μέρα.. Και πάλι κυρία όμως η Tori!

Οι Air βγήκαν πιο μετά, ίσως στην καλύτερη ώρα της συναυλίας, από άποψης ζέστης και συνθηκών. Πολύ καλοί στις εκτελέσεις αλλά πολύ συγκρατημένοι, πολύ elegant, πολύ merci beaucoup κλπ κλπ. Ήμασταν που ήμασταν έτοιμοι να λιποθυμήσουμε χωρίς νερό (που να περιμένεις 40 λεπτά στην ουρά - αίσχος) , δε βοήθησαν καθόλου για να την παλέψουμε μέχρι να βγουν οι James.

Περιμένωντας για τους James που εμφανίστηκαν κατά τις 10 και μισή, το κοινό έπαιξε με την μπάλα σπόνσορα, που ευτυχώς δεν έφτασε ποτέ από πάνω μου γιατί θα μου προκαλούσε πανικό!

Και βγήκαν, και τα είπαν και ήταν καταπληκτικοί. Και ο Tim Booth ήταν πάρα μα πάρα πολύ καλός, με την κλασική του ανατολίτικη και περιστροφική κινησιολογία. Σε μια φάση μου ήρθε έκλαμψη οτι μου θυμίζει απίστευτα τον Γκάντι!! Και έκανε τη βόλτα του και αυτός πάνω στους ώμους του κοινού και ανέβασε 10 ατομάκια από το κοινό στη σκηνή για να χορέψουν σε ένα κομμάτι που τα έσπαγε αλλά δεν ξέρω ποιο ήταν (κανείςς;;;)!

Τα κομμάτια που έπαιξαν ήταν πολύ καλά επιλεγμένα και ακούσαμε και 2 ή 3 ακόμη υπό επεξεργασία καινούργια τραγούδια που μου άφησαν πάρα πολύ θετική εντύπωση για πρώτο άκουσμα.

Τεράστιο φάουλ: Δεν έπαιξαν το Senorita. Αδικαιολόγητο. Αδικαιολόγητο. Αποτελεί αιτία τσακωμού! Ταΐστε το λαό που πεινάει γαμώτη μου!

Να τα και τα μοντελάκια μας!

Aged Stylish Athens

Τι πιο όμορφο από ηλικιωμένους (και άρα σίγουρα ταλαιπωρημένους) ανθρώπους που είναι περιποιημένοι;;; Μμμ, να σκεφτώ, αυτοί που έχουν και το κατιτίς το παραπάνω!

Όπως πχ η κυρία της φωτό που αν τη βλέπατε live θα είχατε καταεντυπωσιαστεί! Όλα σε αποχρώσεις του πράσινου (παπούτσια, κολιέ, σκουλαρίκια, βραχιόλια, φούστα, το βρακί είναι ερώτημα! χιχι), απόλυτα κομψή και με το γιλεκάκι με τα κυπαρισσί στρασάκια, χαλαρή να διαβάζει μόνη της βιβλίο στα Starbucks!

Ή ο γλυκούλης κύριος με την κλασική απόλυτα μουντή γκρι αντρική κουστουμιά που όμως έχει κοτσάρει τη γραβάτα με τον Γκούφυ και θες να τον πιάσεις από τα μάγουλα και να του κάνεις γκίλι γκίλιιιι!

Εκνευρίζομαι πολύ άσχημα όταν βλέπω οτι κάποιοι, κάποιες δηλαδή γιατί μόνο εμείς οι βλαμμένες οι γυναίκες τα κάνουμε αυτά, φοράνε, κουβαλάνε ή τέλοσπαντων υποστηρίζουν πράγματα που δεν ταιριάζουν ούτε στην ηλικία τους ούτε στη φάτσα τους.

Δηλαδή αυτό το τεράστιο διαστημικό νύχι που απογειώνεται από την πλατφόρμα του "αεροδρομίου" πείτε μου παρακαλώ. Σας κάνει να νιώθετε υπέροχη; Και εσείς μανδάμ, μου δανειστήκατε την τσάντα της αγγόνας σας;;; Μια χαρά ήταν και η άλλη, η μαύρη, η κλασική, ξέρετε τώρα, όλες έχετε!

Η αγαπημένη μου πρωταγωνίστρια τελευταία, τώρα που έχει ανοίξει για τα καλά πλέον ο καιρός, είναι η κυρία από κάτω. Μιλάμε την πάω με χίλια.

Δεν βλέπεις κάθε μέρα γιαγιά να φοράει μοντέρνα αθλητικά και όταν την είδα πρώτη φορά αμέσως την απαθανάτισα. Το απίστευτο είναι όμως οτι μέχρι στιγμής την έχω δει με τρία διαφορετικά ζευγάρια αθλητικά παπούτσια πολύ προχωρημένα! Κάθεται και έτσι πολύ αγέρωχα, πολύ λιώσιμο και πολλές φορές μιλάει και στο ασύρματο (βλέπε στη φωτό με τα κίτρινα αθλητικά).

Η γυναίκα τα σπάει, το χει ρε παιδίμ, θέλω να της πάρω συνέντευξη.

Γιαγιά ρέιβερ, σε πάω!

Πίστη

Αφού ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τα θεία. Και να, που είχε φτάσει εκείνη η στιγμή που θα έπρεπε να νιώσει συγκίνηση και να συνδεθεί με κάτι βαθιά θρησκευτικό, ένα χριστιανικό σύμβολο. Έμεινε να κοιτάζει το εκκλησάκι που, χωρίς πολύ ψάξιμο και πολλούς ρομαντισμούς, διάλεξαν τελικά να παντρευτούν. Μικρό, λιτό, συμπαθές. Αξιοπρεπές. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά που της αρκούσε να έχει και η ζωή που θα έκανε από δω και στο εξής.

Η γνωριμία τους ήταν κάτι παραπάνω από βαρετή. Ήταν η επιτομή αυτού που θα ονόμαζε κάποιος «αδιάφορη προσωπικότητα» παρόλα αυτά, εκείνη την περίοδο αυτός ο άνθρωπος στάθηκε τυχερός μέσα στο χάλι του, καθώς αυτή του η βαρετή προσωπικότητα έκανε τη διαφορά. Την έκανε να νιώθει πολύ ανώτερη. Και ενδιαφέρουσα. Πράγμα που πια δεν μπορούσε να της το χαρίσει κανείς από τον υπέρλαμπρο και φανταχτερό κύκλο της. Ο καθένας λαμπερότερος του άλλου.

Θυμήθηκε τη μέρα που του ζήτησε να την παντρευτεί και χαμογέλασε με κακία. Πόσο γελοίο της είχε φανεί το βλέμμα χαράς που πήραν τα μάτια του. Εκείνη αγόραζε απλά ένα κομμάτι κρέας, αξιοσέβαστο και ευυπόληπτο, που θα της έδινε την ικανοποίηση ότι επιτέλους καταξιώθηκε. Αξιώθηκε να γίνει το δύο ένα. Εκείνος, το θεώρησε ως την τελευταία και πιο περίτρανη απόδειξη ότι τελικά υπάρχει Ο Θεός. Ίσως και να σκέφτηκε πόσο δίκιο είχε τόσα χρόνια η γιαγιά του που τον πίεζε πεισματικά να μην εγκαταλείπει την πίστη του.

Αυτό θα ήταν λοιπόν. Αυτή η εκκλησία της αρκούσε. Συμπλήρωνε ιδανικά την εικόνα που είχε στο μυαλό της για αυτό που είναι «πρέπον» να γίνει.

«Ήταν ένας υπέροχος γάμος», θα πει σίγουρα η θεία Ευτέρπη σκέφτηκε.


Ύστερα από πρόσκληση του Σπιτόγατου. Μια ιστορία με αφορμή αυτή την εικόνα. Έκανα οτι μπορούσα αλλά από λόγια φαντασία, λίγα πράγματα!

Oh My God I Cant Believe It

Με καρδιά ψαριού που τρέμει ξεκίνησα χτες να πάω στο Ελληνικό για να δω τους Kaiser Chiefs. Αυτή τη φορά μπορούσες να μπεις από την παραλιακή και αυτό και μόνο αποτέλεσε ένα πρώτο σημάδι οτι όλα θα πάνε καλά. Αν και το είχα το προαίσθημα, δεν περίμενα οτι θα δω ένα τόσο απίστευτο live!

Μπαίνοντας στις εγκαταστάσεις πας λίγο στα χαμένα, σα να περιπλανιέσαι στην έρημο και με μόνο οδηγό τα αυτάκια σου για να εντοπίσεις από που στο περίπου έρχεται η μουσική ώστε να... χαράξεις πορεία. Ευτυχώς, πήρα από πίσω τον ξενόφερτο κύριο από κάτω που μάλλον είχε αναλάβει χρέη leader - αρχηγού ;)))

Στη σκηνή έπαιζαν οι Good Shoes και είπα να τους βγάλω μια φωτό έτσι μόνο και μόνο γιατί πολύ γουστάρω το όνομα τους! Αν τους έλεγαν και "Nice Shoes" θα με άρεσαν ακόμα πιο πολύ (ε, είμαι λίγο όργιο). Μικρούληδες ήταν και έπαιζαν σε στύλ καθαρά επηρεασμένο τόσο από Kaiser Chiefs όσο και από Αrtic Monkeys.

Μετά βγήκαν οι Long Blondes με μια τραγουδίστρια ηφαίστειο μέσα σε ένα κολλητό και πολύ σέξυ κόκκινο φόρεμα με μαύρες λεπτομέρειες! Θεωρώ οτι ήταν οτι πρέπει για να ζεστάνουν και να ξεσηκώσουν το κοινό λίγο πριν τους Kaiser. Εδώ να σημειώσω οτι το κοινό ήταν πολύ λίγο, τουλάχιστον για αυτό που περίμενα εγώ, και ευτυχώς όχι τόσο μικρής ηλικίας όσο νόμιζα οτι θα είναι!

Για ότι ακολούθησε έχω να πω οτι έμεινα άφωνη. Μετά τη συναυλία δηλαδή, γιατί ξεπατώθηκα να γκαρίζω. 11 και βάλε ήταν η μεγάλη στιγμή! Μπήκαν και με τη μια μας πλάκωσαν στα Every Day I Love You Less And Less.. Και από το πρώτο κομμάτι φάνηκε το πανυγήρι που θα ακολουθούσε.. Ο τραγουδιστής, Ricky Wilson, δεν περίμενε ούτε ένα τραγούδι για να πέσει στους ώμους όσων βρίσκονταν μπροστά στο κοινό (βλεπέ 1η φωτό κάτω). Ήταν τέτοια η ενέργεια που είχε, λες και μόλις πριν από 1 λέπτό τραγουδούσε ήδη σε κάποιο άλλο stage.

Η βραδιά είχε πολλές θεϊκές στιγμές με τον Ricky να καβαλάει τις σιδεριές μέχρι ψηλά για να τραγουδήσει (βλέπε 2η φωτό κάτω) καθώς και να εξαφανίζεται από τη σκηνή άνετος και ωραίος και να πηγαίνει μέσα από το κοινό με τα πόδια μέχρι τα μπαρ που βρίσκονταν στα άκρα της αρένας και να ανεβαίνει πάνω σε έναν από τους εκεί πάγκους για να απολαύσει μια γουλιά μπύρα. Μετά επέστρεψε κύριος στη σκηνή, ενώ η μπάντα συνέχιζε να παίζει περιμένοντας τον!

Μια άλλη τρομερή στιγμή ήταν όταν ο Ricky φάνηκε να καλεί κάποιον από το κοινό μπροστά να ανέβει στη σκηνή. Και ξαφνικά, βλέπουμε ένα ολόγυμνο παλικάρι μόνο με το βρακί του και εντελώς εκστασιασμένο να ανεβαίνει στη σκηνή (βλέπε 1η φωτό από κάτω)! Τον έβαλε ψηλά δίπλα από το ντράμερ και συνέχισε να τραγουδά. Το παλικάρι έμεινε για περίπου 2 κομμάτια εκεί πάνω έχοντας χάσει στην κυριολεξία την μπάλα, καλά όχι οτι δεν την είχε χάσει από πριν, χοροπηδώντας και χορεύοντας. Σε κάποια φάση άρχισε να ντρέπεται οπότε έβαλε και μια μπλούζα (2η φωτό). Όταν κατέβαινε από τη σκηνή και μάζευε τα ρούχα του ο Ricky έπιασε και του έδωσε και τη μια κάλτσα του. Μιλάμε δεν παίζεται ο τύπος.

Ένα άλλο πολύ τρυφερό στιγμιότυπο ήταν επίσης όταν είδαμε το Ricky να αφήνει κάπου στη σκηνή ένα σουτιέν που μόλις του έδωσε κάποια από το κοινό!

Το πρόγραμμα που κάναν και οι επιλογές των κομματιών ήταν κατά τη γνώμη μου άψογες. Παλιός και νέος δίσκος σε πολύ καλές αναλογίες, όλοι πρέπει να έμειναν ικανοποιημένοι. Ο ήχος δεν ήταν και τέλειος αλλά και πάλι κερδίζαν στα σημεία. Ειδικά το τέλος στο ανκορ, που μας άφησαν με το Oh my God, τι να λέμε, speechless. Για μένα, το καλύτερο κομμάτι τους!

Και για το τέλος μερικές φωτογραφίες από τα κλασικά μου καμμένα κολλήματα. Να σημειώσουμε οτι το παλικαράκι στα αριστερά το είδα από το τραμ στο ύψος του Φαλήρου και αμέσως κατάλαβα οτι πήγαινε για τη συναυλία. Το ντύσιμο είναι σκέτος Ricky.

Αν πρέπει να πούμε κάποια μείον που είχε η βραδιά ήταν:

1. Τα συνεχώς προβληματικά μικρόφωνα που έπρεπε να αλλάζει ο Ricky, ευτυχώς χωρίς να χρειαστεί να ξενερώσει και να μας αφήσει σύξυλους.
2. Αυτή η ελεεινά ηλίθια συνήθεια να εκσφενδονίζονται μπουκάλια (έστω νερού αλλά όχι και ολόκληρη μπύρα γαμώτη μου) .
3. Η σκόνη από το δάπεδο που προς το τέλος και κυρίως όταν φεύγαμε γινόταν λίγο αποπνικτική.

Και του χρόνου με υγεία και χαρά!!!!

Του δρόμου!

Στο Μοσχατάκι. Αντί δηλαδή να λέμε: "Παππού, σοκολάτες! Παππού καραμέλες!"....

Στα Εξάρχεια. Και ερωτώ τους (ανα)γνώστες: Τα ταξί επιτρέπεται να είναι έτσι... "άκωλα";;;

Στην Καλλιθέα. Το πάνω πάνω φανάρι κίτρινο;;; Έχω χάσει κάτι;;; Είμαι και στραβάδι... Τώρα εγώ τι πρέπει να κάνω δηλαδή;;;; Πάντως όχι να σπάω τα φανάρια όπως μερικοί παλιοηλίθιοιιι!

Στα Εξάρχεια. Μιλάμε πολύ στυλάτο το Scouter, άσπρο με σκοτσέζικη επένδυση στη σέλα ...

Στο Μοσχατάκι. Μη μου πείτε οτι αυτή η εικόνα του ηλεκτρικού σταθμού δεν είναι τέλεια; Τα συχαρίκια μου στο δήμαρχο!

Καλό μας ΣΚ παιδάκιαααα!

Σαν με κοιτάς!

Εκείνος: (Την είδα και σταμάτησε ο χρόνος. Ναι αυτή είναι, η γυναίκα που στοίχειωνε τόσα χρόνια τα όνειρα μου. Δεν μπορεί να είμαι τόσο τυχερός. Φοράει και αυτά τα υπέροχα παπούτσια που όταν την είχα ονειρευτεί με είχαν μπερδέψει, νόμιζα οτι είναι εξωγήινη, από άλλο πλανήτη. Τη βρήκα και πρέπει να της μιλήσω, πρέπει!)


Εκείνη: (Ωχ, τι θέλει αυτός ο παλιόβλακας από πίσω μου. Κάθε καμμένο παλικάρι με παίρνει από πίσω και γω πρέπει να του δώσω σημασία. Ευτυχώς που είμαι κεντρικά και είναι μέρα, το πολύ πολύ τον κάνω ρόμπα και φεύγω κυρία.)

Εκείνος: "Ε, συγγνώμη κοπελιά, συγγνώμη δηλαδή που ενοχλώ, αλλά να.. ε, να νομίζω πως σε ξέρω, δηλαδή.. θέλω να πω, σε έχω δει στα όνειρα μου.. Είμαι σίγουρος δηλαδή... τι να λέμε...ε τώρα που σε βλέπω και από κοντά εσύ είσαι!"

Εκείνη: (Για να δω.. μμ τώρα που τον βλέπω από κοντά, δεν είναι και άσχημος. μμμ, καλό κομματάκι, μαύρος μαύρος, με την καγκουρόφατσα του, έτσι όπως τους γουστάρω.. ίσως λίγο κοντός, αλλά δε βαριέσαι... Ωπ, και τι βλέπω, αθλητικό παπουτσάκι με φοβερή κάτασπρη καλτσούλα! Πωπω με έφτιαξε τώρα, μιλάμε οτι ο τύπος τα σπάει!) "Και για πες μου, τι φόραγα και κυρίως τι έκανα στα όνειρα σου...................;;;"

Εναλλακτικός τίτλος: Το Ζευγάρι της Χρονιάς

Success, success!

Το Θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι βρίσκεται σε μια πολύ ωραία περιοχή, πνιγμένη στο πράσινο και εκείνη την υγρασία που όσο πολύ τη μισείς άλλο τόσο σου αρέσει γιατί σου θυμίζει οτι ζεις! Για αυτή την υγρασία βέβαια έφταιγε και οτι την Παρασκευή το απόγευμα έβρεξε περίπου μια ώρα πριν να αρχίσει η συναυλία..

Προφανώς τα soundcheck των συγκροτημάτων πήγαν πίσω και αυτό μάλλον δικαιολογεί και το οτι ενώ η έναρξη "υποτίθεται" οτι ήταν στις 8, τελικά οι πόρτες άνοιξαν στις 9 και βάλε...

Δε θα δώσω τόπο στην οργή και θα σχολιάσω τη συμπεριφορά 100 ηλιθίων, βλάχων, απολίτιστων και καραγκιόζηδων, και καλά, κουλτουριάρηδων και φιλόμουσων θεατών που δε σεβάστηκαν το γεγονός οτι η συναυλία είχε προβλεφθεί από την αρχή να είναι καθιστική (βλέπετε και τις καρέκλες στο σύνολο του χώρου μόλις που είχε αρχίσει να μπαίνει ο κόσμος. Πληροφοριακά, ο χώρος φούλαρε totally!). Και γω όρθια γούσταρα να δω τις Cocorosie, αλλά είπα ας σεβαστώ το concept της διοργάνωσης! Αλλά είπαμε, στην Ελλαδίτσα είμαστε, όλοι θα τρέξουμε να σώσουμε το τομάρι μας. Θα πάμε να κάτσουμε μπροστά στη σκηνή και όρθιοι για να είμαστε σίγουροι οτι θα βλέπουμε ε, και ας κάθονται τα κορόιδα από πίσω, που είχαν έρθει και κανά 2ώρο πριν! Οτι μας αξίζει παίρνουμε, αυτό έχω να πω!


Πρώτα βγήκαν οι Mary & The Boy, οι οποίοι με τρόμαξαν λίγο στην αρχή για να πω την αλήθεια! Η φωνή της τραγουδίστριας πολύ μπάσα και σεξουέλ, το boy συμπαθές με τα πλήκτρα του, αλλά η όλη σκηνική παρουσία έβγαζε μια καημενιά, αν συνυπολογίσει κανείς και μια εντελώς, μα εντελώς άκυρη τύπισσα που είχαν συνέχεια στη σκηνή και χόρευε ακατάπαυστα και καλά σύγχρονο χορό, προσωπική έκφραση. Ενδιαφέρον ο ήχος τους, πεθαμενατζίδικα πλήκτρα, ακούστε τους, αλλά από τα όσα κατάλαβα από τους στίχους, πολύ "fuck" και "bunny" έπεφτε (ακούστε το bobby perou και τη διασκευή του milkshake στο myspace τους)!

Μετά έσκασαν οι Cocorosie που συνοδεύονταν και από ένα παλικάρι από τη Γαλλία τον ΤΕΖ ο οποίος κάνει απίστευτο beatboxing. Έκανε στην αρχή μια εμφάνιση μόνος του (ακριβώς έτσι) και μετά τις συνόδευσε σε όλο το Live!
Οι Cocorosie ήταν απλά θεές, υπερτέλειες, με πάρα πολύ καλά φωνητικά, απλά και πολύ ατμοσφαιρικά γραφικά από πίσω, οτι πρέπει για την περίσταση. Τα σπάσανε εντελώς. Ωστόσο, παίξανε για μόλις μια ώρα και κάτι, και κατά τη γνώμη μου, παραλείψανε τουλάχιστον 2 με 3 πολύ γνωστά τους κομμάτια πράγμα που έχει αρχίσει να μου τη δίνει με τα συγκροτήματα που πρώτον, ούτε υπερφτασμένα είναι και δεύτερον, ούτε έχουν έρθει και 100 φορές στο Ελλάντα!

Σε ότι αφορά τις εμφανίσεις, περιττό να αναφέρω οτι γινόταν χαμός. Σε σημείο που ήταν τόσοι πολλοί και παντού, που.. δυσκολευόμουν να κάνω τη... δουλειά μου, ξέρετε τώρα εσείς!
Σας δίνω μόνο τα γκομενάκια με τις ατομικές συσκευασίες κρασιού (!!!!) την "καλτσωμένη" τύπισσα, την κοπέλα "παλέτα χρωμάτων" και το παιδί με το κράνος που έγραφε POLICE από μπροστά! Ε είχαμε και αστυνόμευση, τι άλλο θέλουμε!

(Και μια παρένθεση: Για όσους δεν έχουν ενημερωθεί ακόμα ποτέ δεν είναι αργά. Οργανώνεται καταγγελία στο συνήγορο του καταναλωτή σχετικά με το φιάσκο στο Ejekt! Τα παιδιά που το έχουν αναλάβει είναι πολύ οργανωμένα και για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει mailing list από την οποία μπορείτε να δέχεστε ενημερωτικά email για την πορεία των διαδικασιών της ομαδικής καταγγελίας στο συνήγορο του καταναλωτή. Στέλνετε email στη διεύθυνση sueejekt@yahoo.com δηλώνοντας ενδιαφέρον να συμμετέχετε δωρεάν. Επίσης, http://ejektfestival.angry.at, είναι το αντίστοιχο forum.)