Wednesday, April 11, 2007

Πάσχα στην Κρήτη μωρέ Κοπέλια!

Ταξίδεψα για Χανιά Πέμπτη πρωί. Χωρίς καμπίνα. Για όσους είναι γνώστες του θέματος, καταλαβαίνουν αμέσως πως αυτό είναι αίσχος. Διότι δε νοείται να πας Κρήτη με το αργό (9 ώρες ταξίδι) και να μην ταξιδέψεις βράδυ (μπαίνεις στις 9 και βγαίνεις στις 6 το πρωι) και με καμπίνα. Κλείσαμε τα εισιτήρια ένα μήνα πριν, και δεν υπήρχαν καμπίνες και επίσης είχαμε την τύχη - ατυχία να ανακαλύψουμε Τετάρτη βράδυ οτι ο bro είχε κατά λάθος κλείσει εισιτήρια όχι για το βραδινό αλλά το πρωινό της Πέμπτης. Au mon Dieuuu!

Τέσπα, πήγαμε πρωί - πρωί και για αυτό το λόγο βρήκαμε αυτή την πολύ ωραία θέση να τη βγάλουμε, που συνδύαζε δυο "υπερσύγχρονους" υπολογιστές με σαλονάκι. Τι να κάνεις, τι να κάνεις τόσες ώρες. Ακούσαμε μουσική στα mp3, σας έστειλα το προηγούμενο post, διάβασα ένα πολύ καλό και σύντομο αυτοβιογραφικό για τον Πικάσο (τα έχει ο Ελευθερουδάκης για όλους τους μεγάλους ζωγράφους, σε ελληνική έκδοση, στα 5 ευρώ το ένα και μικρά σε μέγεθος, τέλεια για ταξίδι), μου έφτιαξα αυτό το μωβί βραχιόλι που δε μπορούσα να το βγάλω μετά παρά μόνο αν το έκοβα (το έφαγα στα μούτρα μέχρι που γύρισα και αποφάσισα να το κόψω) και αναπόφευκτα σε μια φάση μας έπιασε βλακεία, οπότε έβαλε ο bro ένα χαρτί που έγραφε "Πληροφορίες" μπροστά από τον ένα υπολογιστή και πέρναγε ο κόσμος και ρώταγε απορίες και εμείς του απαντάγαμε!

Επιτέλους (για όλους) φτάσαμε κάποτε με δύο ώρες καθυστέρηση (αφού αργήσαμε να φύγουμε δυο ώρες...). Καλά, στα Χανιά, άλλη χώρα ε, ήλιος, πολύ γλυκό κλίμα, άμα έχεις το λυβικό πέλαγος από κάτω χρυσό μου..! Κατά τα γνωστά μετά, θείοι, ξαδερφάκια, Κουμ Καπί κλπ. κπλ. λπκ. πλκ.....

Την επόμενη πάμε στο χωριό, και όταν λέμε χωριό εννοούμε χωριό, όχι αστεία. Δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα να κάνεις. Δεν υπάρχει καφενείο, σούπερ μάρκετ, φούρνος, ούτε περίπτερο. Οπότε, τι σου μένει; Να ξεχυθείς στας εξοχάς και να γεμίσεις the battery of your soul! Η φύση στο μεγαλείο της!


Μετά χτυπήσαμε και μια βόλτα με το αυτοκίνητο για καφεδάκι στα νότια της Κρήτης, σε μια αγαπημένη παραλία, τη Σούγια (πολύ ρέγγε καταστάσεις). Ήταν πανέμορφα, τι να πω..
Το βράδυ, ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με το αρνί στην αυλή, και του τα είπα όλα, γιατί το έκαναν έτσι, τι το περιμένει την επόμενη μέρα..



(Εδώ μια μικρή παρένθεση: Χρόνια τώρα δηλώνω ότι εγώ δεν θα ξαναπάω στην Ανάσταση. Πέρα από το γεγονός ότι απέχω πολύ από το να είμαι μια ευσυνείδητη Χριστιανή Ορθόδοξη, δεν αντέχω τα βαρελότα, τα βεγγαλικά, τις στρακαστρούκες και τα σούπα μούπες εκείνης της ώρας αγκαλιά με τις λαμπάδες. Πάντα κλαίω, βρίζω, σπρώχνω τον κόσμο να περάσω, τρέμω και επίσης νομίζω πως παθαίνω μικροεφράγματα ανά κρότο. Να σημειωθεί οτι μια χρονιά έκαψα μόνη μου τούφα από τα μαλλιά μου με το κερί που κράταγα, προσπαθώντας να φιλήσω μια ξαδέρφη και από τότε άρχισα να κουρεύομαι και μόνη μου)

Εκεί στην Κρήτη λοιπόν, καίνε τον Ιούδα, που σημαίνει ανάβουν μια τεράστια φωτιά και από παντού πετάγονται σπίθες, πράγμα το οποίο από μόνο του είναι αρκετά τρομαχτικό νομίζω. Με το που γίνεται Ανάσταση, αρχίζουν και κει τα μπαπαμπούπα! Να τα μας λέω, αρχίζουν τα γνωστά συμπτώματα μου, πανικός, τρομάρα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο, αρχίζω και θυμάμαι πως βρίζει ο κόσμος, είμαι έτοιμη να αρχίσω και ξαφνικά νιώθω κάτι να με χτυπάει στην πλάτη και μετά να ζεσταίνομαι, ένα τσούξιμο.. Συγχρόνως, επικρατεί ένας πανικός παντού, όλοι τρέχουν και φωνάζουν, ο παπάς χοροπηδάει, μόνο ο Ιούδας εκεί, cool καίγεται. Τρέχω και γω, να κρυφτώ σε καμιά γωνιά, έχω χεστεί πάνω μου, και παράλληλα ψάχνομαι και πιάνω πίσω στο ωραίο μου παλτουδάκι γιατί κάτι με ζεσταίνει ρε παιδί μου! Ώπα της, εντοπίζω μια τρυπάρα να!
ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ ΒΑΡΕΛΩΤΟ ΜΑΜΩ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΜΑΜΩ!
Κλάμα η δικιά σας, κλάμα κορόμηλο! Από νεύρα, από φόβο, από γκαντεμιά και βέβαια για το ωραίο της παλτουδάκι! Μετά στο σπίτι, με 25 άτομα σε ένα δωμάτιο (Πάσχα στην Κρήτη είπαμε) κάναμε αυτοψία και είχαν κάνει τρυπούλα και τα τρία μπλουζάκια που φόραγα μέσα από το παλτό και είχα ένα μικρό μόνο σημαδάκι στην πλάτη. Δεν χρειάζεται και δικαιολογία πλέον ε:
ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΩ!


Την επομένη, κλασικά πράγματα, χορός, αρνί (αν και φέτος δεν έφαγα καθόλου, θες οτι δε μου άρεσε, θες η δίαιτα που λέγαμε, θες το συναισθηματικό δέσιμο επειδή το βράδυ που του μίλησα ήρθαμε πιο κοντά) και στο τέλος θέλαμε και γλυκό (άλλο από τον ένα τόνο σοκολατένια αυγά και τσουρέκια που είχαμε εξαφανίσει). Και ω ναι, τι πιο φυσιολογικό, είχαμε στο ορεινό χωριό τρεις ανανάδες και πλακωθήκαμε και τους φάγαμε!

Οτι Να Ναι!

14 comments:

GouRouni said...

Γιατί φορούσες τρεις μπλούζες;;; :P

(καλά εγώ όλο ηλίθιες απορίες έχω...)

:P


Καλώς μας ήρθες.. και χρόνια πολλά...

Ps. Κλασικά ωραίες φωτούλες.... αν και έχεις κόψει μερικά κεφάλια... δολοφόνε :P

Anonymous said...

Για αυτό παίρνουμε το γρήγορο καράβι που χρειάζεται μόνο 5.45 για να φτάσει. Faisto & Knosos Palace

Misirlou Oubliez said...

Το βαρελωτα με ωμεγα μου θυμιζει την Καρλοτα, ελα παρε με απο πισω θα σαφησω κτλ κτλ, η οποια δεν συναδει με το αναστασιμο πνευμα των ημερων. Κατα τ'αλλα οικογενειακα και ευτραπελα (πανε μαζι αυτα τα δυο).

afterhours said...

Μια χαρά πέρασες!Πήγες & Σούγια,ποιος τη χάρη σου.Εγώ που έπηζα στη βόρειο Ελλάδα τι να λέω..Α,ρε πατρίδα!Σύντομα σου'ρχομαι & δε θα ξαναφύγω!

Aggelos Spyrou said...

GoGo!!!

Κάνε copy την ιστορία, και του χρόνου την ξανακάνεις paste! Είναι διαχρονικότατη!

Ααα! Μόνο μην κοπιάρεις τους ανανάδες... Μπορεί του χρόνου να βρείτε κανένα ... μάνγκο.

0:)

Trilian said...

ρε συ στο ίδιο χωριό κάναμε ανάσταση;αν δεν έλεγες Χανιά θα ορκιζόμουν πως ήμασταν το πολύ 3 μέτρα μακριά!!! οι τρεις μπλούζες επιβάλλονται στο χωριό (χώρια που σε σώζουν από τις αδέσποτες)…

snikolas said...

Πρέπει να είχε πολύ γέλιο που ερχόταν ο κόσμος και σας έκανε ερωτήσεις! Όσο για το ατύχημα… είσαι πολύ τυχερή που δεν σου ήρθε στο κεφάλι.

Loth said...

ΚΑΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΠΟΣΟΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ Η ΚΡΗΤΗ...ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΠΙΝΑ ΡΑΚΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΕΒΑΧ...
ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΕΙΡΑ ΣΚ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΓΙΑΣ ΜΕ ΥΝΟΣΑΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ...

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΙΠΑ ΘΑ ΠΑΩ..ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ
ΘΑΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΤΗΤΗ..ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΒΕΒΑΙΑ!!!
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Spyros said...

kalhmera

loooooooool me tis ygeies sou gia to vareloto! :)

ti wraia merh pou exete ekei, telika kathe xrono paw xania kai den exw paei sta oreina..

kala thn gwnitsa sto ploio me to pou eida th foto tin anagnwrisa! exw koimithei ki egw ekei...

Gogo said...

@gourouni
Σε ένα ορεινό χωριό που δε σε βλέπει κανένας και ψιλοκρυώνεις, αλλά όχι και πολύ, φοράς τρια ωραιότατα μακό μπλουζάκια έτσι να σου βρίσκονται και κάνεις τη δουλειά σου!
Έχουν να κοπούν κεφάλια ακόμα...
;-)))

@titanas
Στηρίζω ΑΝΕΚ χρόνια τώρα και θα συνεχίσω. Είπαμε, είναι καθαρά "συναισθηματική παράδοση" για μένα το 9 ώρο ταξίδι για Κρήτη. Σα να δείχνει τη βαρύτητα και την αξία του ταξιδιού.

@misirlou oubliez
Ασε δεν ήμουν σίγουρη πως γράφονται και τα έγραψα και με ομικρον κάπου στο κείμενο.
Οτι να ναι!

@afterhours
Ολοι θέλουν να πάνε να μείνουν στην Κρήτη, αλλά το θέμα είναι οτι όσοι νέοι που γνωρίζω έχουν μείνει εκεί θέλουν να φύγουν...
Περίεργο;

@aggelos spyrou
Τι, και του χρόνου θα ξαναφάω βαρελότο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Με τίποτις!
Προτιμώ να ξαναφάω σίγουρα τον ανανά!
;-)

@trilian
Μα είναι must οι τρεις μπλούζες στο χωριό ε!!!
Σα να είμασταν δίπλα, αυτό είπα και γω μόλις είδα τα βίντεο σου..!

@snikolas
Πέρα από την πλάκα, δύο ξαδερφάκια δεν ήρθαν και θα μπορούσαν να κάθονται δίπλα μου την ώρα του ατυχήματος και να φάνε το βαρελότο στο κεφάλι..
Τα χάλια μας..

@LOTH
Σούγια ολέ!
Είναι απίστευτο μέρος και μέρος που ή κάποιος θα το λατρέψει ή κάποιος θα το αντιπαθήσει!
Ποτέ δεν ξέρεις τίποτα!
Φιλιά!

@Spyros
Καλημέρα Σπύροο!
Καλά πας κάθε χρόνο Χανιά;; Από που κι ως που πουλάκι μου; Βαστάς από κει;;
;-))))

Mogwai said...

Δεν εχω παει ποτε στη Κρητη :(((
Ουτε βαρελοτο εχω φαει ποτε :(((
ουτε ανανα τωρα που το σκεφτομαι...
ντροπη μου ντροπη μου
χρονια πολλα!

Loth said...

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΘΗΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΓΡΟΘΟΣ ΟΕΟΟΟΟΟ

nuntius said...

Welcome back!
Μακρυά απο τις αναστάσεις κάθε είδους. Το έλεγα εγω οτι βλάπτουν...
Αναρωτιέμαι και κάτι, εκεί στις πληροφορίες, σας ρωτάγαν ΜΟΝΟ επιβάτες ή και μέλη του πληρώματος??

Gogo said...

@mogwai
Χρόνια πολλά βρε!
Δε θες να πάθεις το 2 σίγουρα!

@LOTH
Λες να τους πάρουμε κατευθείαν από τα μούτρα εεε;;
;-)

@nuntius
Στις πληροφορίες εγώ κατάλαβα να μας ρώτησαν 4 με 5 επιβάτες.
Και γω κάποια στιγμή χέστηκα πάνω μου μήπως μας δει κανένας από το πλήρωμα αλλά αυτοί δεν κυκλοφορούσαν καθόλου εκεί κατά το ταξίδι..
Μας είχε ανάγκη το πλοίο ρε παιδί μου!
;-)