Ναύπλιο 3D (D meaning days)

Πήγα Ναύπλιο το προηγούμενο ΠΣΚ και ήταν πάρα πολύ ωραίο οφείλω να ομολογήσω. Κάτι έχει αυτό το μέρος που ανεξαρτήτως καιρού σε κάνει να νιώθεις οικεία!

Χαλάρωση, φύση και τοπία

Τα είδαμε όλα, καλό καιρό, κακό καιρό, τέσσερις διαφορετικές αποχρώσεις της θάλασσας, τον ήλιο και τη συννεφιά να εναλλάσσονται και τα πουλάκια να εξακολουθούν να με πλησιάζουν απροκάλυπτα και σε προκλητικές πόζες ώστε να τα φωτογραφίσω!

Αθλητισμός

Το γαμάτο ζευγάρι ή και φίλοι της φωτογραφίας στο μονοπάτι γύρω από το Παλαμήδι να προσπαθεί να κάνει αναρρίχηση με την κοπέλα στο δρομάκι να κρατά τα σχοινιά ξυπόλυτη… Άλλος κόσμος.

Αγορά , Τηλεόραση και Μάσα

Έπαθα σοκ μπαίνοντας στα Goody’s του Ναυπλίου (2). Τεράστια, με πάρα πολύ ψαγμένη διακόσμηση, με τραπεζάκια τύπου Friday’s και θέμα τους πλανήτες (Στη τζαμαρία σε κάθε χώρισμα ανάμεσα στα τραπέζια απεικονιζόταν και ένας πλανήτης με τα βασικά του … «διαστημικά» χαρακτηριστικά).

Εντυπωσιάστηκα απίστευτα από την αγορά του Ναυπλίου. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν πάρα πολλά μαγαζιά με ρούχα «too in fashion», πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να είναι απόλυτα εφικτό να συναντήσεις και βιτρίνες με ρούχα και παπούτσια όπως στο 1 και στο 3.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, χτυπήσαμε και λίγο Τιβι (4), για να δούμε πως θα πήγαινε ο καιρός. Χάρμα οφθαλμών η κοπελιά.. Νομίζω πως ήθελαν να ταιριάξουν τα πολλά σύννεφα που είχε ο χάρτης με τα άσπρα λουλούδια του φορέματος. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε και ενδυματολόγος τι θα γινόταν…

Κοινωνικά

Την Κυριακή, λόγω 25^ης Μαρτίου, γινόταν χαμός στην κεντρική πλατεία. Όλα τα αγοράκια ήταν ντυμένα με φουστανέλες και τα κοριτσάκια Αμαλίες ή κάτι τέτοιο.

Κάτσαμε και μεις να πιούμε ένα τελευταίο καφέ πριν να την κάνουμε για Athens και χαζέψαμε τον κόσμο (ω τι ιδέα, Gogo είστε πρωτοπόρα θα μου πείτε!).

Σε κάποια φάση, ως παλιοπερίεργη που είμαι, πρόσεξα ότι μπροστά μας καθόταν ένα ηλικιωμένο ζευγαράκι. Both στην τρίχα περιποιημένοι, ο κύριος με όλον εξοπλισμό και η κυρία με τα κραγιονάκια της, τα κόκκινα τα μαλλάκια της και την καρφιτσάρα στο σακάκι. Τι ωραία λέω και γω.. Να μιλάνε και να πιάνουν ο ένας τον άλλον από τα χεράκια και άλλα τέτοια χαριτωμένα (από αυτά που σε κάνουν να παθαίνεις 8 εσωτερικά εγκεφαλικά για το αν εσύ θα καταφέρεις να ζήσεις κάτι τέτοιο, και μετά πίνεις λίγο φρέντο για να το ξεπεράσεις και αυτό το φαρμάκι. Ας το καταπιώ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!)

Μετά προσέχω το τραπέζι. Κάτι δεν πάει καλά. Πολύ πράμα ρε παιδί μου πάνω. Και να ο φυσικός χυμός και να η κόκα-κόλα και να και ο καφές στη χόβολη! Α λέω, γιορτινή μέρα σήμερα, της είπε: «Αγάπη θα σε βγάλω έξω σήμερα, όλο το μαγαζί θα κατεβάσουμε!». Σε λιγάκι όμως, σκάσανε και μια κρέπα σοκολάτα να (9^ο εγκεφαλικό) και μια βάφλα με παγωτά και πράματα από πάνω (10^ο εγκεφαλικό, κλείσαμε προς το παρόν). Είχε αρχίσει να βρωμάει η δουλειά, καθώς εντάξει, είπαμε να το κάψουμε αλλά άμα τα τρώγανε αυτά τα παπουδάκια το ζάχαρο θα πήγαινε τούμπανο! Και πράγματι, δε τα ακουμπούσαν, παρά κάπως τους είδα ότι αγωνιούσαν, κοιτάζανε από δω, κοιτάζανε από κει…

Και ξαφνικά εκείνη, σηκώνεται και φεύγει και πάει και χώνεται μέσα στον κόσμο και τα παιδάκια με τις στολές.

Μετά από λίγο καταλάβαμε.. Η γιαγιά επέστρεψε και μαζί της έφερε δύο κοριτσάκια… τα εγγονάκια..

Τα γλυκά τα παππουδάκια..