Πάμε μπροστά!

Κυριακή των εκλογών και βρίσκομαι στο σπίτι κολλητής ύστερα από ολονύκτιο ρέκλιασμα με τρίβιαλ (παταγώδης αποτυχία, ρεζίλι έγινα πάλι!) και dvd (ω ναι, μας πήρε ο ύπνος στο πρώτο τέταρτο της ταινίας…). Τι να δούμε, τι να δούμε μαζί με τον πρωινό μας καφέ, όλοι συζητάνε σε τεράστια οβάλ, παραλληλόγραμμα, χιαστί και «εντός εκτός και επί τα αυτά» τραπέζια σχετικά με το πολιτικό γίγνεσθαι και το μόνο επαναστατικό κανάλι, το κανάλι που τολμά να ξεχωρίσει είναι το STAR.

11 το πρωι



Το μεσημεράκι πάω και ψηφίζω και συναντώ δυο συμμαθητές εκ των οποίων η μια είχε βάλει υποψηφιότητα. «Ελπίζω να με τιμήσατε με την ψήφο σας!» μας λέει, και γω κοκκινίζω από την ντροπή μου καθότι δεν την ψήφισα πρώτον, ψέματα δε λέω δεύτερον, οπότε ζυγίζω το να της πετάξω ότι εγώ είμαι στάνταρ φαν του συγκεκριμένου δημάρχου (το βρίσκω πολύ τολμηρό να της το πω στα μούτρα) και τελικά ξεπέφτω στο κλασικό «Α, η ψήφος είναι μυστική!» (Δηλαδή δεν σε ψήφισα!!!).

Τέσπα, το βράδυ όλα τα κανάλια έχουν συγκεντρώσει όλα τα καλά τους χαρτιά (δίπλα στον Χατζηνικολάου καθόταν η Μενεγάκη σα συμπαρουσιάστρια – τοινγκ! – με μωβ πουλόβερ ζιβάγκο – τόινγκ τόινγκ!) για να βρουν ποιο είναι το «μήνυμα των εκλογών» και το STAR πιστό στο δρόμο της καινοτομίας και της προόδου προβάλει ξένη ταινία με πλάσματα αγνώστου προέλευσης...

10 το βράδυ