Να τα να τα, τα κακά σας τα μαντάτα!

- Τζουτζούκο μου, πήρες το Χάπι σου;
- Ποιο Χάπι μου, Ζουζουνίτσα μου;
- Μα το ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΟ σου βρε Χαζούλι μου!
- ΤΙ???

Ω ναι! Πλησιάζει και η ώρα των Κυρίων - Κυριών που θα παίρνουν το Χάπι. Συντόμως, the story so far:
Ο Dr Dolores Mruk, από το «Center For Biomedical Research» στη Νέα Υόρκη,πραγματοποίησε τις πρώτες έρευνες (σε… ποντίκια) χρησιμοποιώντας το πρόσφατα δημιουργηθέν οργανικό μόριο «Adjudin» σε χημικό συνδυασμό με μια ορμόνη, που ονομάζεται FSH, που δρα στους όρχεις, όπου και παρασκευάζεται το σπέρμα. Ο ρόλος του Adjudin είναι να αποσπάσει το σπέρμα από τα κύτταρα Sertoli, αποστολή των οποίων, κατά τη διάρκεια της σπερματογένεσης, είναι να θρέφουν και να βοηθούν το σπέρμα να μεγαλώσει (Μεγαλώνει, Μεγαλώνει γερά παιδιά!). Η ορμόνη FSH αναλαμβάνει μονάχα το ρόλο του μεταφορέα του Adjudin όπου χρειάζεται, επιτρέποντας τη χρήση μικρότερων δόσεων του φαρμάκου. Αυτό ήταν ζητούμενο καθώς το Adjudin θεωρείται τοξικό σε μεγάλες δόσεις.
Το σπέρμα «πέφτει» (ψυχολογικά…) πολύ πριν να προλάβει να ωριμάσει και έτσι επιτυγχάνεται η πλήρης, αλλά προσωρινή (μην τρομάζετε Κύριοι!), απώλεια της γονιμότητας.
Αυτά για τα ποντίκια. Τα καλά νέα για εσάς είναι ότι το Adjudin μπορεί να αποδειχτεί μη αποτελεσματικό στους άντρες, καθώς μπορεί να διαφέρει η βιοχημεία και η ακριβής μοριακή βάση του μηχανισμού δράσης.
Πάντως, τα ποντίκια τα πήγαν μια χαρά…

Εμείς, έχουμε ελπίδες!

Για περισσότερες πληροφορίες, η Πηγή:
http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/6091582.stm

(Θα) Διαπιστώσεις…

Με τον καιρό που κάνει αυτές τις μέρες βλέπεις περίεργες εικόνες. Όπως χτες το απόγευμα γυρίζοντας από δουλειά, που είδα στο δρόμο το ζευγαράκι της φωτό…

Η κοπέλα φουλ καλοκαιρινή και το boyfriend έτοιμο για χειμερινές εξορμήσεις…
Και προχτές το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά, είδα τον κύριο από κάτω…


Κρύο στο πάνω διάζωμα, ζέστη στο κάτω!

Άσχετο παντελώς, αλλά χτες το βράδυ η μάμυ μου, μου εμφάνισε κάτι μωρουδίστικα κόκκινα παπουτσάκια που ξέθαψε από την αποθήκη. Ήταν λέει τα πρώτα παπουτσάκια με τα οποία περπάτησα. Όταν τα είδα έπαθα ένα μικρό σοκ! Όλοι το ξέρουμε ότι, ναι, υπήρξαμε και μεις μικρά μπεμπάκια, αλλά αυτό δεν ξέρω δεν το πίστευα… Είχα εγώ δηλαδή κάποτε ένα τόοοοοσο μικρό ποδαράκι???

Με τον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε μου φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει κιόλας (κιόλας, μόλις στα 25…) ότι ήμασταν και μεις παιδάκια κάποτε…

Τελικά αυτοί οι Γερμανοί…

Το διάβασα στα ΝΕΑ και κουφάθηκα πάλι. Στη Γερμανία λέει, ένας πρώην ασφαλιστής έχει ιδρύσει εταιρεία, την οποία αποτελεί αυτός ο ίδιος, δουλειά της οποίας είναι να ανακοινώνει «το τέλος μιας σχέσης»! Πιο συγκεκριμένα, ο Κος Χωρισμός – Μπερντ Ντρέσλερ με 19 ευρώ και 95 λεπτά τηλεφωνεί και αναγγέλλει το χωρισμό (αφού ρωτήσει μήπως οδηγείς, μην το έχει λέει στη συνείδηση του να σκοτώσει κανένα άνθρωπο) και αν χρειαστεί μαζεύει τα πράγματα του εντολέα του από το σπίτι του… πρώην συντρόφου. Με 2 ευρώ παραπάνω στέλνει και επιστολή (Αγάπη μου, σου στέλνω ένα γράμμα…) ενώ με ένα 50ρικο λέει τα νέα αυτοπροσώπως το πολύ σε ένα 15λεπτό (Γεια σας, σας χώρισε!), αρκεί ο «προς χωρισμό υποψήφιος» να βρίσκεται στο Βερολίνο (μη ξενιτευτούμε κιόλας!).
Αμέσως σκέφτηκα ότι εγώ δε θα το πίστευα αν ήμουν η «προς χωρισμό υποψήφια», αλλά ο κύριος είναι οργανωμένος. Έχει και συμβόλαιο που λέει ότι «ο Μπερντ Ντρέσλερ έχει προσληφθεί για να τερματίσει τη σχέση ανάμεσα στον πελάτη του και τον/την σύντροφο του Ταδε»(εδώ μπαίνει το γκαντεμωόνομα, γιατί είσαι γκαντέμης αν σε χωρίζουν έτσι!).



Και αναρωτιέμαι, που πάμε; Τι ξεφτίλα να χωρίζεις έτσι; Καλύτερα με μήνυμα δηλαδή. Και σου λέει μετά, «Μόνο ένα 20ευρω έδωσε για να με χωρίσει ο ξεφτιλισμένος!», «Α, εμένα ήθελε να με τιμήσει και πήρε το ακριβό πακέτο χωρισμού, είχαμε μια σχέση αλληλοεκτίμησης!»…

Τελευταίο τιπ: Κολώνες, λέει, της επιχείρησης είναι οι γυναίκες που συνήθως τον καλούν Δευτέρα – Τρίτη μετά από ένα μοναχικό Σαββατοκύριακο ή ύστερα από ένα πονηρό ταξιδάκι (Όουυυυυυ Μάι Γκάντ!)… Οι γυναίκες, λέει, προτιμούν αυτόν τον τρόπο χωρισμού γιατί, λέει, δεν τους αρέσει η αντιπαράθεση…

Πάμε μπροστά!

Κυριακή των εκλογών και βρίσκομαι στο σπίτι κολλητής ύστερα από ολονύκτιο ρέκλιασμα με τρίβιαλ (παταγώδης αποτυχία, ρεζίλι έγινα πάλι!) και dvd (ω ναι, μας πήρε ο ύπνος στο πρώτο τέταρτο της ταινίας…). Τι να δούμε, τι να δούμε μαζί με τον πρωινό μας καφέ, όλοι συζητάνε σε τεράστια οβάλ, παραλληλόγραμμα, χιαστί και «εντός εκτός και επί τα αυτά» τραπέζια σχετικά με το πολιτικό γίγνεσθαι και το μόνο επαναστατικό κανάλι, το κανάλι που τολμά να ξεχωρίσει είναι το STAR.

11 το πρωι



Το μεσημεράκι πάω και ψηφίζω και συναντώ δυο συμμαθητές εκ των οποίων η μια είχε βάλει υποψηφιότητα. «Ελπίζω να με τιμήσατε με την ψήφο σας!» μας λέει, και γω κοκκινίζω από την ντροπή μου καθότι δεν την ψήφισα πρώτον, ψέματα δε λέω δεύτερον, οπότε ζυγίζω το να της πετάξω ότι εγώ είμαι στάνταρ φαν του συγκεκριμένου δημάρχου (το βρίσκω πολύ τολμηρό να της το πω στα μούτρα) και τελικά ξεπέφτω στο κλασικό «Α, η ψήφος είναι μυστική!» (Δηλαδή δεν σε ψήφισα!!!).

Τέσπα, το βράδυ όλα τα κανάλια έχουν συγκεντρώσει όλα τα καλά τους χαρτιά (δίπλα στον Χατζηνικολάου καθόταν η Μενεγάκη σα συμπαρουσιάστρια – τοινγκ! – με μωβ πουλόβερ ζιβάγκο – τόινγκ τόινγκ!) για να βρουν ποιο είναι το «μήνυμα των εκλογών» και το STAR πιστό στο δρόμο της καινοτομίας και της προόδου προβάλει ξένη ταινία με πλάσματα αγνώστου προέλευσης...

10 το βράδυ

Mi len Gogo kim kala!

Είδα το «Thank you for Smoking» και πρέπει να πω πως ήταν συμπαθέστατο. Ήθελα να το δω στις Νύχτες Πρεμιέρας, αλλά δεν πρόλαβα! Δεν είναι και η «πιο ξεκαρδιστική ταινία της χρονιάς», ωστόσο είναι μια ταινία με ωραία αίσθηση χιούμορ. Πολύ βασικό στοιχείο της είναι ότι ανήκει στην κατηγορία εκείνων των ταινιών που η απήχηση τους στο κοινό βασίζεται αποκλειστικά στο πρόσωπο που θα αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Συγκεκριμένα, ο Aaron Eckhart δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και σε συνδυασμό με την απίστευτα καρτουνίστικη φάτσα του σε γκρο – πλαν, σε κερδίζει στο λεπτό (προσωπικά, τον λάτρεψα!).

Εεεεεεπίσης, θα ήθελα να επισημάνω τη συμπάθια μου προς τη γλυκύτατη Ayo και το σπαραξικάρδιο κομμάτι της «Down on my knees» (καμία τάυτιση με τον τίτλο του τραγουδιού για όσους κακόβουλους θα το σκεφτούν)! Θα το έχετε ακούσει, αλλά αν όχι ψάξτε το και συμπαθήστε το! It’s an order!!!

Και εις ανώτερα!

Λοιπόν, βρίσκομαι σε μια πεσμένη ψυχολογική περίοδο η οποία μπορεί να περιγραφεί πολύ συνοπτικά στην ακόλουθη πρόταση:
Η τεχνολογία μας έχει κάνει έρμαια της!
Με αφορμή τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία έκανα μια γκάφα ΤΕΡΑΤΩΔΩΝ διαστάσεων, μέσω λανθασμένης αποστολής μηνύματος, και μάλιστα σε ένα άτομο το οποίο ήταν το απωθημένο μου στο δημοτικό… Το μήνυμα αυτό ουσιαστικά με έδωσε του κερατά και το μόνο για το οποίο έχω να υπερηφανεύομαι είναι ότι δεν κακολογούσα πουθενά το συγκεκριμένο πρόσωπο…
Οι λέξεις ΡΕΖΙΛΙΚΙ και ΡΟΜΠΑ είναι πάρα πολύ λίγες για να εξηγήσουν το πώς ένιωσα – νιώθω…
Ελπίζω να το ξεχάσω σύντομα και επίσης να μην συναντήσω το συγκεκριμένο άτομο πουθενά στο δρόμο…
Ουφφφφφφφφφφφφφφφφ……

Αισθητικές διαταραχές...

Γιατί οι γυναίκες φορέσανε ΑΥΤΑ τα πέδιλα (χαριστικά τη χρησιμοποιώ τη λέξη) φέτος το καλοκαίρι και έγιναν must ( και όχι m – oust!) ?



Ποια η άποψη των αντρών για αυτά ;

Γιατί η Despina Miraraki γράφει στα αγγλικά το όνομα της και ντύνεται με ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ για να πουλήσει χαλιά από την Ινδία ?


Γιατρέ, θα γίνω καλά ;