(και ναι, είναι ένα λίγο μεγάλο post!)
Ας υποθέσουμε ότι είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει πάρα πολύ η κέτσαπ. Έστω ότι μου αρέσει τόσο πολύ που τη βάζω σε οποιοδήποτε φαγητό και αν τρώω γιατί μετατρέπει όλα τα άνοστα και μη φαγητά σε πολύ πιο ενδιαφέροντα, παρά το ότι, ναι, είναι μια ανθυγιεινή τροφή.
Συνεπώς, όταν θα βρεθώ σε ένα κλασικό φαστφουντάδικο (συγγνώμη για την απαίσια λέξη), και έστω ότι θα φάω πατάτες τηγανητές, θα πάρω και θα βάλω μπόλικη κέτσαπ στις πατάτες μου. Όλα οκ μέχρις εδώ. Δική μου η λόξα, δική μου και η δόξα (καλό; Μπααα…). Φανταστείτε τώρα την ώρα που βάζω την κέτσαπ να πιτσιλώ και σας που κάθεστε στα διπλανά μου τραπέζια και να σας λερώνω απροκάλυπτα! Επίσης, για να το κάνουμε λίγο χειρότερο (αλλά και για να είναι πιο πλήρης η αντιστοίχιση που θα ακολουθήσει), επιμένω και σας αναγκάζω να δοκιμάσετε και εσείς, έναν προς έναν, την κέτσαπ του μαγαζιού και να βάλετε κέτσαπ και στο δικό σας φαγητό!
Πως θα με αντιμετωπίζατε? Πρώτο πιο εύκολο, θα θεωρούμουν στάνταρ σαλεμένη. Επιπλέον, θα με σκυλοβρίζατε όλοι σας. Τέλος, σίγουρα θα υπήρχαν κάποιοι πιο θερμοκέφαλοι που θα με πλάκωναν στις σφαλιάρες.
Έστω τώρα an other person. Σε αυτόν, αρέσει πάρα πολύ το
τσιγάρο. Καπνίζει πριν τον καφέ το πρωί, μετά τον καφέ, στο διάλειμμα στη δουλειά, μετά το φαγητό, πριν το σεξ, βεβαίως μετά το σεξ κλπ… Βρίσκεται και αυτός στο ίδιο φαστφουντάδικο (not again..) που είμαι και γω για να φάει (όχι εμένα). Όπως πάντα, μόλις τελειώσει το φαγητό του ανάβει ένα τσιγαράκι. Για να κάνει αυτός αυτό που τόσο πολύ του αρέσει (και δικαίωμα του είναι να κάνει ότι ακριβώς γουστάρει) εγώ είμαι υποχρεωμένη αρχικά να σκυλοβρωμίσω. Είμαι υποχρεωμένη, αν και είμαι ολοκάθαρη, με τα ωραία μου μυρωδάτα μαλλάκια και τα φρεσκοπλυμένα ρουχαλάκια μου, να ποτίσω από τσιγαρίλα, χωρίς τη θέληση μου. Επιπλέον, και πολύ σημαντικότερο, υποχρεώνομαι στο παθητικό κάπνισμα που μου επιβάλλει αυτός ο άνθρωπος χωρίς τη συγκατάθεση μου (με το δεδομένο ότι δεν είναι κάποιος φίλος μου που μπορεί να έχω επιλέξει να κάνω κάποια υποχώρηση).
Σε αυτήν την περίπτωση όμως, που είναι πολύ χειρότερη από τον παραλληλισμό με την κέτσαπ, κανείς δε μου δίνει το αυτονόητο του δικαιώματος μου να διαμαρτυρηθώ και αυτομάτως να βρω το απόλυτο δίκιο μου στο γεγονός ότι καταπατούνται τα δικαιώματα μου και τα «ατομικά σύνορα» που καθένας μας οφείλει να προσέχει να μην ξεπεράσει παρενοχλώντας έτσι τους συνανθρώπους του.
Πως θα αντιμετωπιζόμουν αν σηκωνόμουν και απαιτούσα σε αυτό τον κλειστό χώρο να σβήσουν το τσιγάρο τους όλοι, ένας προς ένας? Στάνταρ, θα με κοιτούσαν όλοι σα να είμαι η τρελή του χωριού.
Δεν το παίζω ξαφνικά όσια Μαρία (ούτε Μαρία η άσχημη ;-)), αλλά νομίζω ότι έχει παρατραβήξει αυτός ο παγιωμένος τραμπουκισμός και η καλομαθημένη συμπεριφορά από τη μεριά των φίλων καπνιστών. Το γεγονός ότι είναι πάρα πολλοί στον αριθμό δε σημαίνει ότι έχουν και το δίκιο με το μέρος τους.
Δεν γίνεται να σεβαστούν και αυτοί το δικαίωμα μας να αναπνέουμε ελεύθερα και να μυρίζουμε όπως επιλέγουμε να μυρίζουμε…;
Γνωρίζω ότι πάρα πολλοί από εσάς πιθανόν να είστε καπνιστές, και μπορεί να σας κακοφανούν όλα τα παραπάνω, αλλά… για αυτό τα γράφω.
Μήπως συγκινηθήκατε λίγο να μας σεβαστείτε και μας τους άκαπνους??
Posts
